شرکت برنر بس تونل ( Brenner Basistunnelgesellschaft )(BBT SE)، تجهیز تونلی ریلی ۱۱ میلیارد دلاری اروپا را آغاز کرد.
به گزارش پایگاه خبری ریل نیوز به نقل از سایت زدمیرا، طول تونل برنر ۵۵ کیلومتر است که از آلپ شرقی عبور میکند و اتریش را به ایتالیا متصل میکند.
بر این اساس قراردادی به ارزش ۲۶.۵ میلیون یورو با کنسرسیوم ISIE به ریاست شرکت راهآهن دولتی ایتالیا امضا کرده تا این پروژه را نهایی کند.
تجهیز تونل به سیستم های راهآهن، آماده سازی فنی برای رویههای رقابتی و ارائه پشتیبانی مهندسی نیز در مناقصه بعدی مطرح خواهد شد.
کنسرسیوم ISIE به ریاست شرکت راهآهن دولتی ایتالیا متشکل از چند شرکت ایتالیایی و اتریشی است که ساخت تونل برنر را در سال ۲۰۰۸ آغاز کرده و قرار است این تونل در سال ۲۰۳۲ به بهرهبرداری برسد.
سرعت قطارهای مسافری در این تونل تا ۲۵۰ کیلومتر در ساعت، قطارهای باری تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت میرسد.
گفتنی است کریدور اسکاندیناوی – مدیترانه یک محور حیاتی شمال به جنوب برای اقتصاد اروپا است. این کریدور که از فنلاند و سوئد در شمال، تا جزیره مالت در جنوب امتداد مییابد و دانمارک، شمال، مرکز و جنوب آلمان، مرکز صنعتی شمال و بنادر جنوبی ایتالیا را در بر میگیرد.
این کریدور تا زمانی به رشته کوه آلپ میرسد با چالش خاصی مواجه نیست. اما برای عبور از این مانع بزرگ، مهندسان اروپایی ساخت تونل برنر که از دل کوههای آلپ عبور میکند، را دنبال میکنند.
برای ساخت تونل ریلی برنر، بودجهای ۱۱ میلیارد دلاری در نظر گرفته شده و کارشناسان تاکید دارند که این تونل به کاهش ترافیک و تحقق اهداف زیست محیطی که توسط اتحادیه اروپا تعیین شده، کمک میکند.
اتحادیه اروپا برای آینده منطقه آلپ ساخت این تونل را ضروری دانسته است.
در حال حاضر، ۴۰ درصد از کل حمل و نقل بار بر فراز کوههای آلپ از گذرگاه برنر صورت میگیرد، اما به دلیل شیبهای تند و تاثیری که بر کاهش سرعت قطارها دارد، بیش از دو سوم محمولههای بار در واقع از جاده عبور میکنند.
این شرایط در کنار افرادی که برای گذراندن اواقت فراغت و تفریح به منطقه میآیند، به ترافیک و سر و صدای زیاد و کیفیت پایین هوا در ناحیه منجر شد و اتحادیه اروپا در سال ۱۹۹۴ تصمیم گرفت تا اقداماتی برای رسیدگی به این شرایط انجام دهد.
تونل برنر که از شهر اینسبروک در اتریش آغاز میشود، ۵۵ کیلومتر امتداد داشته تا به فورتتزا در ایتالیا برسد.
پس از تکمیل، این تونل به تونلهای کنارگذر اینسبروک متصل میشود و در نتیجه طولانیترین راهآهن زیرزمینی در جهان که در مجموع ۶۴ کیلومتر امتداد دارد، شکل خواهد گرفت.
دو تونل اصلی برای عبور قطارها خواهند بود، در شرایطی که چهار تونل جانبی که به سطح متصل میشوند، امکان جابجایی بار به داخل و خارج را فراهم میکنند.
برای مواقع اضطراری، دو تونل اصلی در هر ۳۳۳ متر به یکدیگر متصل شده و سه ایستگاه اضطراری نیز در فاصله ۲۰ کیلومتری از یکدیگر قرار خواهند گرفت.