ساخت مسیر ریلی رشت – آستارا از منظر تراکم جمعیتی در موقعیت جغرافیایی روسیه و نیز اینکه راه ها را به دریاهای سیاه و بالتیک میرساند که مستقیم به کشورهای اروپایی منتهی میشوند، اهمیت دارد.
به گزارش پایگاه خبری ریل نیوز به نقل از ایسنا، کاظم جلالی، سفیر ایران در مسکو گفت: هیئت روسی بزرگی متشکل از حدود ۱۷۰ نفر از مدیران و کارشناسان مجموعه وزارتخانهها و سازمانهای دولتی و نیز نهادهایی از بخش خصوصی روسیه به تهران سفر خواهند کرد.
وی افزود: جلسات کمیتههای کمیسیون مشترک روزهای دوشنبه و سهشنبه تشکیل میشود که پیشنهادهای کمیتهها به نشست رؤسا و اعضای کمیسیون مشترک روز چهارشنبه ارائه خواهد شد.
سفیر ایران در مسکو عنوان کرد، تقریباً همه موضوعات به جز نکتهای در موافقتنامه اجرایی طرح ساخت راهآهن رشت – آستارا نهایی شده است که امیدواری وجود دارد تا زمان برگزاری نشست کمیسیون مشترک دو کشور این موضوع نیز حل و فصل و موافقت نامه اجرایی در تهران امضا شود.
جلیل جلالیفر، عضو سابق اتاق بازرگانی ایران و روسیه درباره سفر هیئت بزرگ روسی به ایران در راستای اجرای طرح های مرتبط با ساخت راه آهن رشت – آستارا و انعقاد پیمان نامه های تجاری و اقتصادی میان دو کشور به «راهبرد معاصر» گفت: یکی از حلقه های مفقود شده حوزه ترانزیت کریدور شمال-جنوب خط ریلی رشت به آستاراست که با همت دولت سیزدهم و سرمایه گذاری روس ها شاهد اثرات مطلوب اقتصادی و تجاری این پروژه برای کشور خواهیم بود.
وی افزود: طبق تفاهم نامه منعقد شده در سال گذشته میان ایران و روسیه و فعالیت های کارشناسی در ماه های گذشته میان وزارت راه و شهرسازی ایران وزارت راه روسیه، در آینده ای نه چندان دور شاهد ثمرات راهاندازی راه آهن رشت –آستارا و قرار گرفتن ایران در مسیر ترانزیتی خواهیم بود که رقابت را به نفع ما تغییر خواهد داد.
این فعال تجاری درباره مزایای راه اندازی راه آهن رشت- آستارا گفت: پیش تر کالایی که وارد بندرعباس می شد، باید تخلیه، با ماشین حمل و از آستارا، انزلی یا امیرآباد از مسیر سرخس با ریل به سمت مقصد حرکت می کرد. موضوع این است، تقاضای حمل بار از مسیر سرخس و امیرآباد به صورت ریلی نسبت به مسیر ریلی رشت-آستارا کمتر است.
جلالیفر گفت: علاوه بر این، با توجه به تراکم جمعیت مناطق روسیه متوجه می شویم مناطقی که قرار است در آنجا راه آهن راه اندازی شود، در مسیر رشت به آستارا زمینه ساز حمل بار بیشتر از این مسیر به دلیل تقاضای کالا به مقصد روسیه می شود؛ بنابراین شاهد ترانزیت بیشتر کالا از مسیر اروپا به روسیه از مسیر ترانزیتی رشت- آستارا خواهیم بود.
وی تصریح کرد: مسیر ترانزیت کالا از اروپا به روسیه و بالعکس، از ایران می گذرد؛ بنابراین ساخت مسیر ریلی رشت – آستارا از دو منظر این پروژه را مهم کرده است؛ نخست، تراکم جمعیتی در موقعیت جغرافیایی روسیه و دوم، اینکه این مسیر راه ها را به مسیر دریاهای سیاه و بالتیک که مستقیم به کشورهای اروپایی منتهی می شود، نزدیک تر خواهد کرد.
جلالی فر عنوان کرد: با توجه به اینکه زیر ساخت های دریایی کشور کامل نیست و باید بستر حضور بخش خصوصی و خرید تعداد بیشتری کشتی را فراهم کرد، کمبود شدید در ناوگان دریایی در زمینه تخلیه و بارگیری بنادر وجود دارد و اسکله های سرپوشیده که یکی از نیازهای ضروری بنادر شمالی است، وجود ندارد؛ توسعه حمل و نقل ریلی در این مسیر کمک شایان توجهی به ترانزیت کالا میکند.
فعال اقتصادی ایران در روسیه با بیان میزان ارزآوری قابل توجه بعد از راه اندازی مسیر راه آهن رشت به آستارا گفت: در حال حاضر فقط دو کشور هند و روسیه نزدیک به ۵۴ میلیارد دلار مبادله کالایی دارند. کشورهای عرب حوزه خلیج فارس نیز در فکر توسعه روابط با روسیه هستند و روابط تجاری و بازرگانی روسیه با پاکستان نیز قابل توجه است.
وی افزود: روسیه نیازمند باز شدن این مسیر برای صادرات فولاد، غلات، روغن، نفت و مواد نفتی است؛ لذا ایران در کنار روسیه می تواند به هاب انرژی منطقه تبدیل شود و در تأمین سوخت کشورهای مختلف ازجمله افغانستان و ترکیه نقش آفرینی کند و ارزآوری داشته باشد.
عضو سابق اتاق بازرگانی ایران و روسیه تصریح کرد: این توافقنامه و حرکت به سوی ساخت راه آهن رشت-آستارا به بهبود موقعیت تجاری ایران و رشد و توسعه تجارت خارجی کشور منجر می شود که در مجموع به افزایش ارزآوری کشور کمک می کند.
جلالی فر توضیح داد: با توجه به اینکه ریشه برخی مشکلات اقتصادی مانند تورم و افزایش قیمت ها در محدودیت های ارزی است که از زمان افزایش تحریمها کشور را با چالش هایی مواجه کرده، توسعه همکاری تجاری و بازرگانی ایران و روسیه و ایجاد خط آهن رشت–آستارا به درآمدزایی ترانزیتی، افزایش صادرات و ایجاد منابع ارزی برای کشور منجر می شود.
وی افزود: توسعه همکاری تجاری و بازرگانی ایران و روسیه و ایجاد خط آهن رشت – آستارا زمینه ها را برای سیاست گذاری در بخش بانکی، پولی، مالی و تزریق نقدینگی به بخش تولید باز می کند، زیرا در این شرایط نقدینگی جدیدی تولید می شود، تجارت رونق میگیرد که اثرات بیشتری در تولید و صادرات خواهد داشت و زمینه ساز افزایش سرمایه گذاری در اقتصاد خواهد بود.