به گزارش پایگاه خبری ریل نیوز؛ نازی های آلمان در بسیاری از موارد از صنایع پیشرفته گرفته تا پزشکی و تولید ادوات نظامی پیشرفته، در دوران خود سرآمد بودند. اگرچه حزب نازی و رهبر مقتدر آن یعنی آدولف هیتلر امروزه به واسطه اقدامات نظامی و تولید تسلیحات پیشرفته مشهرو هستند، اما جالب است بدانید که موضوع حمل و نقل، یکی از موارد کلیدی در اندیشه هیتلر محسوب میشده است.
هیتلر در دوران حکومت خود، به دنبال ساخت شبکه ای ریلی برای اتصال چهار گوشه جهان (پس از تسخیر کامل) بود تا از این طریق بتواند قدرتی افسانه ای برای رایش سوم تولید نماید. به همین دلیل، وی به دنبال اتصال ریلی لیسبون به مسکو بود. البته طرح مفهومی قطار مد نظر هیتلر بسیار با نمونه های مشابه خود در جهان متفاوت بود. به عنوان مثال، عرض خط این مسیر ۶ متر در نظر گرفته شده بود که قطار بتواند از امکاناتی عجیب همچون سالن سینما، سوئیت های مجلل و حتی استخر و سونا برخوردار باشد.
همچنین این قطار قرار بود به نوعی سیستم دفاع ضد هوایی نیز مجهز بود. اگرچه شاید این نکته به ذهن خطور کند که ساخت چنین قطاری تنها در حد رویا بود؛ اما حقیقت امر این است که بر اساس اسناد تاریخی به جا مانده از آن دوران، نازی ها دقیقا در آخرین مراحل تولید و ساخت این نوع خط و ناوگان قرار داشته و فاصله چندانی با عملیاتی سازی آن نداشتنند.
قطار هیتلر قرار بود در فاز نخست، شهرهای مهم آلمان یعنی هامبورگ، برلین، نورمبرگ، مونیخ و لینز را به یکدیگر متصل ساخته و سپس، به نقاط دیگر اروپا نیز کشیده شود. به عنوان مثال، نقضه اتصال ریلی آلمان به روستوف روسیه و پاریس، کراکوف لهستان و کی یف اوکراین نیز در اسناد به جا مانده از آن دوران مشاهده می شود. حتی کریدوری ریلی نیز در نقشه ها به چشم می خورد که از استانبول تا هامبورگ کشیده شده و به عنوان کریدور شمال – جنوب آلمان شناخته میشد. این کریدور در مسیر خود همچنین از شهرهایی چون بوداپست، مین و بلگراد نیز عبور می کرد. حتی برنامه اتصال مونیخ به شهرهای رم و مادرید نیز در نقشه این مسیر دیده می شود. اما نقشه کریدور مد نظر هیتلر، در حقیقت مقیاسی جهانی داشته و قرار بود بعدها به هند و ولادیووستوک شوروی سابق نیز متصل شود که فاصله بسیار معناداری با آلمان داشتند.
در پروژه قطار مد نظر هیتلر، ۴۱ شرکت آلمانی مشارکت داشتند. طرح های ارائه شده از سوی این شرکت ها شامل انواع لکوموتیوها از نوع بخار گرفته تا برقی و حتی گازسوز نیز به چشم می خورد. نکته قابل تامل اینجاست که قدرت لکوموتیوهای طراحی شده توسط تمامی این شرکت ها قدرتی معادل ۱۵ هزار الی ۲۴ هزار اسب بخار داشتند. نهایتا قرار بر این شد تا لکوموتیو قطارهای مسافری از نوع برقی ساخته شده و لکوموتیوهای باری نیز از سیستم دیزل هیدرولیک بهره ببرند که هر دو نوع، در زمان خود شگفت انگیز به نظر می رسیدند.
طرح تایید شده برای ساخت قطارهای مسافری نهایتا مجهز به نوعی لکوموتیو شد که دارای هشت اکسل بوده و طول و عرض آن نیز به ترتیب، ۴۲ و ۶ متر بود. ارتفاع این لوکوموتیو نیز به هشت متر می رسید که البته دلیل آن، ارتفاع مشابه برای سالن های مسافری دو طبقه تعبیه شده برای این قطار بود.
از دیگر ویژگی های این قطار می توان به وجود سالن سینما با ظرفیت ۱۹۶ نفر اشاره کرد که واقعا شبیه به یک رویا به نظر می رسد. طول این قطار نیز به ۵۰۰ متر می رسید که قابیلت حمل ۲ هزار الی ۴ هزار مسافر را دار بودند. نکته جالب توجه دیگر در خصوص قطار نازی ها، طراحی سرعت سیر ۲۵۰ کیلومتر در ساعت برای آن بود که معادل سرعت قطارهای سریع السیر امروزی تولید شده در کشورهای توسعه یافته جهان است.